Java (week 1)

Hoi allemaal,

Afgelopen zaterdag vlogen we van Amsterdam via Doha naar de hoofdstad van Indonesië, Jakarta. Het was gelijk weer even een omslag; warm, druk, mensen die je aanspreken en geen idee hebben voor hoeveel je nu weer wordt opgelicht. Gelukkig komen we veilig aan bij ons eerste hotel ondanks de roekeloze rijstijl van de chauffeur. We hebben nog even een wandeling gemaakt naar het treinstation om uit te zoeken hoe het allemaal werkt om met de trein te reizen. Onderweg een aantal ratten, zwerfkatten en een kakkerlak gezien, maar voor de rest lijkt de stad heel netjes.

Aangezien Jakarta niet echt goed wordt aangeprezen vervolgen we onze reis op maandagochtend direct naar Yogyakarta. Op het treinstation ontbijten we met noedels en soto ayam (kippensoep), aangezien we nergens iets lichters kunnen vinden wat niet zoet is. Indonesiërs blijken echte zoetekauwen te zijn. Maar het was een heerlijk ontbijt kan ik je vertellen. Om 8 uur vertrekt onze trein. We hebben hele fijne en ruime plekken. Tijdens de ongeveer 8 uur durende treinreis zien we heel wat landbouw langskomen, onder andere rijstvelden en theeplantages. Helaas zien we ook dat er vaak afval wordt verbrand. Plastic lijkt hier echt een groot probleem te zijn. In Yogyakarta aangekomen zijn we met de taxi naar ons hotel gegaan en zijn op zoek gegaan naar een restaurantje. We kwamen uit bij een veganistisch tentje en hebben hier lekker gegeten. Inmiddels was het ook al donker; de zon gaat al rond half 6 onder. We zijn mega moe en duiken ons bed in, maar goed ook want om half 3 gaat de wekker al!

Je vraagt je nu vast af waarom we zo vroeg opstaan in onze vakantie. We hebben een scooter gehuurd en gaan naar de Borobudur rijden en het schijnt geweldig te zijn om daar de zonsopkomst te zien. De tank van de scooter is helaas leeg en dus moeten we eerst in het midden van de nacht op zoek naar een open tankstation. Best een uitdaging, maar gelukkig vinden we toch nog een tankstation waar een halfslapende jongen onze tank vol gooit. Tiemen rijdt en ik zit achterop en navigeer ons. Alhoewel het verkeer een stuk rustiger is dan overdag is het alsnog best een kunst om hier te rijden. Je moet aan de linkerkant van de weg rijden en scooters moeten ook nog eens links houden ten opzichte van de auto's. We zijn er achter gekomen dat je alleen je voorganger in de gaten hoeft te houden en dan regelt het zich allemaal vanzelf. Om half 5 komen we in de buurt, maar we kunnen de ingang niet vinden. Natuurlijk komt er een mannetje naar ons toe die ons wel even de weg wil wijzen, maar dat kost ons wel wat zegt hij, 10.000 rupia om precies te zijn. Omgerekend zo'n 65 eurocent, dus we laten ons graag leiden. 100 meter verderop zijn we er natuurlijk al, maar hij helpt ons ook nog snel aan een kaartje zodat we niet in de rij hoeven te staan. Vervolgens gaan we met een heleboel andere toeristen in het donker de trappen van de Boroburdur op. Bovenaan zien we al langzaam een rode gloed boven de vulkanen in de verte. Het is enorm druk met toeristen, maar toch hangt er een serene sfeer. Je ziet de dauw boven de bomen in de verte hangen en langzaamaan worden de stupa's belicht door de ochtendzon; een mooie ervaring. Terug bij onze scooter raken we aan de praat met de parkeerwachter. Hij geeft ons de tip om naar de kippenkerk te gaan, een kerk in de vorm van een kip. Dat willen wij natuurlijk zien. Dus hop de scooter op en via de rijstvelden komen we inderdaad bij een hele grote kip van beton aan. Een vreemd geval, maar vanuit de mond van de kip (3 trappen omhoog) heb je prachtig uitzicht over de omgeving waaronder een hele mooie vulkaan en we zien ook de Borobudur in de verte liggen. Daarna rijden we terug naar Yogyakarta en stoppen we nog bij een restaurantje dat we getipt hebben gekregen. Het ziet het er niet echt geweldig uit (lees: viezig), maar het is wel druk met locals. We gaan toch zitten en dat is een goede keuze. We eten een typisch Javaans gerecht genaamd Lotek. Het is een variant van gado gado: aardappels, verschillende soorten groenten en saté. Het is echt heerlijk! Na een hazenslaapje in het hotel rijden we naar de Hindoestaanse tempelcomplex genaamd Prambanan die 850 na Christus gebouwd is. Een aantal van de tempels zijn gerenoveerd, maar er liggen ook een heleboel losse stenen in hopen, om de grootte aan te geven van het originele tempelcomplex. Iedere tempel bevat mooie reliëfs en bij sommige kun je met een trap naar boven en kun je steeds een beeld van een andere hindoestaanse god vinden. De namiddag zon valt prachtig over het complex en de camera maakt weer overuren. Later op de avond veranderen we nog van hotel. Via de app 'uber' bestellen we een taxi. Het blijkt een jonge student die heel erg zenuwachtig van ons wordt, overigens hebben we dat al vaker meegemaakt met Indonesiërs. Hij rijdt enorm om en veronderschuldigd zich steeds. Op het einde wil hij ook nog graag een selfie met ons. Een bijzonder ritje dus.

Op woensdag starten we de dag met een kookles. Met twee andere Nederlandse Andries en Chantal en de kokin Made gaan we eerst boodschappen doen op de lokale markt. Inmiddels hebben we hier al in meerdere Aziatische landen een bezoek aan gebracht, maar het blijft verbazen. Daarnaast kan Made al onze nieuwsgierige vragen beantwoorden. Terug op de kookschool maken we samen een aantal gerechten. Het eerste gerecht is gado gado, nu al een favoriet gerecht van ons, wat bestaat uit aardappelen, groenten (spinazie, kousenband, wortel, taugé), ei, soms tofu en/of tempe en saté saus. Een ander gerecht wat we maken is kip rendang. Dit lijkt een beetje op een ingekookte curry met veel pepers. Daarnaast bereiden we tempe op twee manieren. Bij de ene bereiding snijd je de tempe in blokken en bestrooi je ze met zout en peper en frituur je ze ongeveer 10 min, in ieder geval tot ze knapperig zijn. Deze kun je heerlijk dopen in de saté of sambal. Bij de andere bereiding snijd je de tempe julienne en frituur je deze. Vervolgens bak je het nog met palm suiker, rode peper en pinda's. We maken ook gele koningsrijst, verschillende soorten sambal en frituren wel vijf soorten kroepoek. Na een paar uur koken ontstaan er een aantal hele mooie gerechten en kunnen we de rijsttafel gaan proeven. We zitten heerlijk te genieten met z'n vijven en je hoort alleen maar positief gemompel. We zitten dan ook bomvol na de kookles. Met een fiets riksja worden we naar Fort Vredeburg gereden. Onze bestuurder schijnt, net als veel andere Indonesiërs overigens, een aardig woordje Nederlands te kunnen spreken. Hij zingt zelfs een liedje van Nick en Simon en sinterklaas kapoentje voor ons. Een gezellig ritje. Helaas zijn we net te laat bij het fort en dus kunnen we de informatieve film niet meer zien. Hier kon je blijkbaar een goed beeld krijgen van de invloed van de Nederlanders tijdens de kolonisatie. Het fort is door Nederlanders gebouwd in 1765 om de Nederlandse gouverneur te beschermen. Later heeft het fort nog andere functies gekregen. We volgen de ietwat oudbollige dioramas over de onafhankelijkheidsstrijd in Indonesië. Vervolgens slenteren we de stad door richting ons hotel en stuitten we op een straatje waar enorm veel scooters geparkeerd staan, heel netjes zij aan zij gezet. Er blijkt een festival te zijn om de geschiedenis te herdenken en te vieren. Overal staan kraampjes met gerechten van vroeger, bijvoorbeeld de kokossoep die voor de guerilla werd gemaakt door aanhangers. Ook kun je spullen uit die tijd kopen, zoals geld, uniformen, gramofoon platen, etc.. We proberen verschillende kleine hapjes uit en gaan bij één kraampje uitgebreider eten. De vrouw van dit kraampje spreekt Nederlands, want haar moeder is Nederlands en woont toevallig in Apeldoorn. Zij vertelt ons alles over het festival en laat ons verschillende dingen proeven. Ik ben zo blij als een kind met deze mooie, spontane en lekkere ervaring. Overigens zijn we de enige Europeanen dus we worden behoorlijk bekeken en we worden af en toe gevraagd voor een foto of uitgenodigd om naar een kraampje te komen. Daarna vervolgen we onze weg naar het hotel om onze bagage te pakken en richting de trein te lopen. De trein vertrekt om middernacht, maar helaas lijkt de 'eksekutiv' klas, de hoogste klasse, niet zo op onze vorige trein. We zitten op gammele stoelen, hebben weinig beenruimte, enorm veel lawaai en tl-licht, dat wordt een fijne 7 uur durende treinrit...

Ondanks de slechte faciliteiten hebben we toch nog af en toe even geslapen. Iets verlaat komen we om half 8 's ochtends in Malang. Ons hostel ligt dit keer bovenop een gebouw en daar zijn allerlei kleine hutjes gebouwd met een prachtig uitzicht over de stad. We kunnen helaas nog niet inchecken dus nemen we alleen een verfrissende douche. Na een ontbijtje voelen we ons iets fitter en gaan we de omgeving verkennen. We wandelen naar de bloemen- en vogelmarkt. Een vreselijk gezicht om te zien hoe duizenden vogeltjes in alle kleuren van de regenboog, in hele kleine hokjes verkocht worden. Sommige kuikens zijn zelfs geverfd in de kleuren paars, blauw of groen. Naast vogels zijn er ook katten, honden, konijnen, apen, uilen, salamanders en insecten te koop. Het is echt vreselijk om te zien. Verderop gaat de markt over in een planten- en bloemenmarkt. Al beperkt de selectie bloemen zich op rozen en nep bloemen. We moeten echt even bijkomen van de markt met al het dierenleed. We wandelen verder door de straten van Malang op zoek naar een wijk die helemaal, van de stoep tot en met het dak, in vrolijke kleuren is geverfd. We zagen deze vanochtend namelijk vanuit de trein. Het schijnt een project te zijn van studenten om deze armoedige wijk wat op te opvrolijken, daar naast verdienen de bewoners iets doordat je een klein bedrag betaald om door de straatjes te mogen wandelen. Het is echt een geweldig gezicht al die kleuren en overal cartoons, zoals sneeuwwitje, pokemon figuren, draken en minions. Een droom voor kinderen om in te wonen denk ik. De kinderen rennen ons trouwens glimlachend achterna en willen steeds een high five geven. Echt een verrassend bezoek. De rest van de middag wandelen we wat door de stad en lunchen we bij toko oen. Een plek waar de Nederlandse kolonisten vroeger graag kwamen waardoor je er nu nog steeds Hollandse gerechten kunt bestellen. In de avond stort de regen uit de hemel dus vertrekken we naar ons gezellige hutje voor een dutje. Iets later op de avond gaan we eten bij een restaurantje waar we weer random Iers van het menu kiezen want we weten niet wat het betekent. Sate usus blijkt geen saté saus te zijn, maar verschillende kippenmagen op een stokje. Het idee is vooral erg vies, maar het smaakt eigenlijk best prima.

Op vrijdag slapen we lekker uit en proberen we een scooter te huren. We lopen wel naar drie verschillende verhuurpunten, maar nergens zijn nog scooters. We vinden dat toch vrij bizar in een stad waar zoveel verkeer is. Als alternatief en inmiddels behoorlijk verhit besluiten we te gaan afkoelen in een zwembad in de buurt. Het zwembad blijkt bij een heel groot luxe complex te horen en om er te komen rijden we door een enorme laan met gigantische koloniale huizen. Het zwembad ligt heel mooi tussen de palmbomen in. We nemen een duik in het niet verwarmde water en zwemmen tussen Indonesische kinderen die zwemles krijgen van hun ouders of een ander familielid. Daarna ontspannen we lekker met een boekje. Op de terugweg is het moeilijk om een taxi te vinden dus lopen we de gigantische laan af die op een hele drukke weg uitkomt. Er is hier overigens geen stoep dus je loopt op de weg naast voorbij razende scooters en auto's. Dat was best wel wennen aan het begin van de week, maar inmiddels kunnen we zelfs al heel makkelijk oversteken. In de buurt van ons hostel gaan we op zoek naar een plek om te eten. We komen bij een tentje uit waar ze geen menu hebben. We moeten blijkbaar iets aanwijzen, dus kiezen we tempe uit en wat groenten. We verwachtten een gewokt gerechtje, maar krijgen alleen het gefrituurde hapje, rijst en rauwe groente. Een tegenvaller wel ondertussen heb ik mijn lippen en tong ook nog eens verdoofd met de sambal (ik wilde een beetje smaak toevoegen). We gaan dus toch nog op zoek naar een ander tentje en bestellen daar nasi ayam bakar. Dit komt helaas ook neer op rijst met een gebarbequede kippenkluif en sojasaus. Onze 200 gram groenten hebben we vandaag dus helaas niet gehaald. Daarna hebben we tot middernacht op het dakterras gewacht voor een tweedaagse trip naar de bromo vulkaan en ijen.

We zijn de enige die de 2-daagse trip hebben geboekt en dus hebben een privé tour. Erin is onze chauffeur de komende tijd. Allereerst rijdt hij ons richting de Bromo vulkaan. Rond 2-3 uur in de nacht komen we daar aan en stappen we over in een oude jeep met een andere chauffeur. Vervolgens moeten we een heel stuk stijgen via scherpe bochten op een onverhard pad. We rijden in een stoet van jeeps en scooters en het lijkt een soort van race wie het eerste boven is. Op een gegeven moment moeten we uitstappen en gaan we met z'n tweeën te voet verder. Het is echt gigantisch druk met mensen om ons heen. Bovenop de berg is het uitzichtpunt en wachten we in de kou en in het donker tot de zon op komt. We hebben geluk want het is super helder en kunnen veel vallende sterren zien. Rond kwart voor 6 komt de zon over de bergen en hebben we zicht op de bromo vulkaan en een aantal andere vulkanen, een prachtig gezicht. Vervolgens lopen we in een stoet mensen terug naar de jeep. De chauffeur rijdt ons van het uitzichtpunt naar het begin van de Bromo vulkaan. Hier kunnen we zelf via een trap of het zand naar de krater lopen. Ik voel me niet zo lekker (slaapgebrek of ijle lucht?) en dus lopen we op een rustig tempo naar boven. Ook hier is het weer gigantisch druk. Langs ons draven paarden omhoog met toeristen op hun rug. Bijna boven horen we de vulkaan al heftig rommelen. Je kunt echt op de kraterrand lopen, maar wat ons betreft niet echt verantwoord met zoveel mensen. Je kunt ver in de rommelende krater kijken die enorm rookt en af en toe zie je de groen/gele zwavel zitten. Onze chauffeur vertelt later dat het nu zo druk is omdat het hoogseizoen is. Na het ontbijt om half 9 rijden we naar het hotel in de buurt van de Ijen vulkaan, maar we krijgen weinig mee van de reis want we zijn erg moe. In het hotel nemen we een duik in het zwembad en gaan vervolgens al heel vroeg slapen. Ons dag- en nachtritme is volledig door de war. Om 12 uur 's nachts moeten we klaar staan voor onze tocht naar de Ijen. Om 2 uur beginnen we dik ingepakt met onze gids Abdi aan de wandeltocht naar boven. Na 500 meter gaan de jassen en vesten al open en de muts ag, want het klimmen is behoorlijk uitputtend. Onze conditie blijkt toch goed op peil en we halen alleen maar mensen in. Soms zitten mensen met ademhalingsproblemen aan de zijkant. Sommige kiezen er zelfs voor om met de taxi te gaan, een soort kruiwagen die omhoog wordt geduwd. Te bizar voor woorden. We vinden het een bijzondere ervaring om in het pikkedonker, onder een prachtige sterrenhemel, een onbekend wandelpad te lopen. Op het hoogste punt gekomen gaan we gelijk weer door met een klim naar beneden. Ik mag gelukkig hand in hand lopen met Abdi, waardoor we heel snel afdalen. Beneden ons zien we 'blauw vuur' en we zien allerlei mannen zwavel kappen. Deze mannen tillen twee keer op een dag zo'n 60-80 kg zwavel omhoog. Voor 1 kg ontvangen zij ongeveer 1000 rupia, ofwel minder dan 7 eurocent. Daarnaast doet de zwavellucht enorm veel pijn aan je luchtwegen en ogen en dragen zij geen gasmaskers. Gelukkig hebben wij wel een gasmasker op, maar toch is een zwavelwolk echt geen pretje om in te ademen. We dalen nog iets verder af naar beneden en we wachten op de zonsopkomst. Door het zonlicht zien we opeens dat er een enorm blauw kratermeer voor ons ligt. Vervolgens klauteren we weer naar boven waar we nu ook uitzicht hebben over de omliggende vulkanen. Het is iedere keer weer een verrassing door wat voor landschap we in het donker hebben gelopen. Daarna hoeven we alleen nog maar te dalen en dan zit de trekking er al weer op. Beneden eten we ons ontbijtje en nemen we afscheid van Abdi. Op de weg naar ons eindpunt, de haven van Ketapang, stoppen we nog bij een koffieplantage en een waterval. Met de boot vertrekken we naar Gilimanuk op Bali. Daar stappen we in een lokaal busje naar Lovina. Dat betekent geen airco, 30-40 km/h en een deur die altijd open staat, want onderweg kan iedereen in- en uitstappen. Ik schrik enorm, want ik zie om de zoveel meter gigantische apen aan de kant van de weg zitten! Gelukkig zien we deze in Lovina niet meer. Het eerste wat we bij aankomst in het hotel doen is een verkoelende duik in het zwembad. Nu zitten we bij een café, met zonsondergang, twee biertjes (Bintang) en het nummer 'hotel california' op de achtergrond, heerlijk te genieten van onze eerste week in Indonesië. Ik hoop dat jullie zo een beetje met ons mee kunnen genieten/reizen.

Liefs,

Melde & Tiemen