Rooftop hoppen

Xin chào!

Afgelopen maandag zouden we zelfstandig op een scooter van 50cc van Nha Trang naar Da Lat rijden. De hotel eigenares zou het allemaal regelen, maar 's ochtends bleek dat ze het transport van onze backpacks niet had geregeld en ons dat veel zou gaan kosten. Dus zijn we snel zelf in de straten gaan navragen of het mogelijk was, maar nee het was niet mogelijk om het zelf te doen. Al snel kwam er een easy rider naar ons toe die goede ervaringen had met Nederlanders en ons voor een klein prijsje wilde brengen. Dus zo gezegd, zo gedaan. Ik bij easy rider 'Bamboo' achterop en Tiemen op een eigen 'scooter' (het was een 150 cc bleek later!) en onze backpacks werden achterop vastgebonden.
De rit Nha Trang naar Da Lat is ook gereden door de twee presentatoren van het tv-programma Top Gear (http://www.topgear.nl/video/s12-e08-c01-01-vietnam-special/). Het is dan ook echt een geweldige rit, nog veel mooier dan de pas die we eerder hebben gereden. De lucht is blauw met van die grote dikke witte wolken waar je allerlei figuren in kunt zien. De bergen zijn weer bekleed met 50 tinten groen. In de bergen hangen donkere wolken wat het plaatje ook nog spannend maakt. We stoppen onderweg meerdere keren om een foto te maken of om even wat te drinken en bij te kletsen. Bamboo is 49 jaar oud en is al opa van een kleindochter en zit al 19 jaar in het easy riders vak. Ik voel me ook helemaal bij hem op m'n gemak achterop zijn racemonster. Als het begint te spetteren bovenop de berg stoppen we snel om onze poncho's aan te doen en even later moeten we nog een keer stoppen want er is iets niet goed met de motor... De gaskabel blijkt gebroken te zijn! Dus Bamboo gooit er wat Vietnamezen scheldwoorden uit, maar herpakt zich snel en bindt de gaskabel weer vast en houdt de kabel met zijn rechterhand vast tijdens het rijden. Niet echt een oplossing voor de lange rit en dus stoppen we iets verderop en gaat Bamboo op zoek naar een oplossing. Hij komt terug met een oude tandenborstel die hij gebruikt als verlengstuk, zodat hij die kan bewegen bij het gas geven. Fijn zo'n creatieve geest. Doordat het net heeft geregend zijn er overal watervallen ontstaan langs de steile rotsen; heel indrukwekkend. Het is echt zo'n geweldige rit dat ik echt met een lach van oor tot oor achterop de motor om me heen zit te kijken. Na ongeveer vijf uur komen we in Da Lat aan.
Het stadje in de bergen waar een uitstekend klimaat is voor het verbouwen van bloemen, groenten en koffie. De bloemen worden vanuit hier door heel Vietnam, Cambodja en Laos geëxporteerd. Met de motor met tandenborstel oplossing kunnen we helaas niet door de drukke stad rijden en dus worden we in een taxi naar onze homestay gebracht. De taxi chauffeur weet alleen niet waar hij moet zijn en dus navigeren we hem naar de goede plek.

Rond 16 uur worden we hartelijk verwelkomd door de familie van de homestay. De familie bestaat uit opa, opa, twee zoons met aanhang en een dochtertje en zoontje. De definitie van een homestay verschilt nogal in Vietnam. Soms zit je dan echt bij een familie in huis en gebruik je dezelfde badkamer, maar soms is het meer een hotel. In dit geval zitten we echt bij een familie thuis: onze favoriet! De oma roept en wenkt me naar de keuken om haar te helpen. Ze zitten hier zelf steeds op hun hurken, maar voor Westerlingen (zelfs met mijn lengte) hou je dat niet langer vol dan 2 minuten. Ik ga daarom maar gewoon in kleermakerszit op de keukenvloer zitten. Ik krijg heel veel verschillende groenten voor me die ik op bepaalde manieren moet snijden en raspen met allerlei grote scherpe messen. De oma kletst ondertussen in het Vietnamees naar me. Na ongeveer 1,5 uur groenten snijden en 1 pleister verder gaan we bakken en braden. Ook maken we een soort bitterballen met aardappel, kip, kruiden en een krokant laagje natuurlijk. Om half 8 kunnen we dan eindelijk eten: smullen! De semi bitterballen zijn heel lekker en ook de verschillende groenten (waaronder broccoli) smaken erg goed. Tijdens het koken kennis gemaakt met de andere toeristen die hier slapen. Er zijn heel veel Israëliërs en een Oostenrijkse. Na het eten gaat de muziek aan en wordt er gedanst. Het is een hele gezellige avond en het voelt echt als een soort thuiskomen.

De volgende ochtend bakt de oma een omelet voor ons en krijgen we een kopje groene thee. We hebben gisteravond besloten om een trip door Da Lat te maken met de mannen van de familie, aangezien zij easy riders zijn en alles van deze streek afweten. Tiemen en ik stappen samen op een motorbike en zo rijden we in een grote stoet (zo'n 10 motorbikes achter elkaar) door Da Lat. We bezoeken echt enorm veel dingen: twee watervallen, een zijde fabriek, een koffieplantage, stokerij van rijstwijn achter in een schuurtje, noedel fabriekje, olifantenoor champignon kwekerij, bloemenkassen (vooral gerbera's), een pagode en een minority village. Het was dus een enorm drukke dag waarop we heel veel gezien en geleerd hebben. Op de koffieplantage hebben we koffie gedronken van bonen die eerst zijn opgegeten en vervolgens uitgepoept door wezels. Het schijnt één van de beste koffie soorten over de wereld zijn. Het uitzicht over de koffieplantage was volgens ons alleen iets beter dan de smaak van het kleine, bittere kopje koffie. Ook hebben we een stuk off road gereden over een weg van klei met kuilen vol met water/modder. We moesten hier echt stapvoets rijden en soms zaten we echt vast en moest Tiemen enorm veel gas geven om er weer uit te komen. Na al onze ritjes (en vooral deze laatste off road) benoem ik Tiemen dan ook tot veiligste motorcoureur die ik ken! De meeste toeristen lopen rond met brandwonden, omdat ze gevallen zijn met de scooter. De Israëliërs van onze groep hadden nog niet eerder op een scooter gereden en zaten na de rit onder de modder, omdat ze omgevallen waren. Om half 8 's avonds kwamen we weer in de homestay aan. Daar kwamen we Anniek en Jeroen weer tegen waar we in Hoi An mee naar de Why not bar zijn geweest. Zij hadden ondertussen geholpen met koken waardoor we gelijk konden aanschuiven.
Om 22 uur werden we opgehaald door een busje dat ons naar het busstation bracht en dus was het tijd om afscheid te nemen. We vonden het echt een heerlijke plek en hadden het idee dat we er al een paar dagen waren, terwijl het maar een nachtje was. De familie knuffelde ons stevig en bedankten ons enorm. Echt hele vriendelijke mensen! Even later kom ik erachter dat ik Tiemen z'n toilettas bij het tanden poetsen ben vergeten. We vragen de chauffeur of hij terug kan rijden, maar daar is geen sprake van. Uiteindelijk gaf hij z'n telefoon en belden we met de homestay. Ze zeiden dat ze naar het busstation zouden komen! We wilden ze wat geld geven, omdat ze naar ons toe zijn gekomen, maar dat weigerden ze. Ze omhelzden ons wel vier keer en schudden onze handen. Voelt toch een beetje apart, maar super fijn dat we de toilettas met lenzen er cetera hebben. In Nederland zullen we ze nog wel een kaartje (van onze tulpen velden) sturen als bedankje.
Op het bus station kopen we een kaartje en krijgen we een kopje groene thee (luxe!). Het lijkt of de busgoden ons geklaag van onze vorige buservaring hebben gehoord, want we krijgen nu een hele schone en rustige bus waar we heerlijk in slapen. Op de een of andere manier trek ik wel altijd kotsende mensen aan (of moeten ze dat door mij?!). Ik lig namelijk naast een Vietnamese vrouw die behoorlijk wat zakjes vult tijdens de reis.

Om 4.30 in de morgen kwamen we aan in Ho Chi Minh City, de grootste stad van Vietnam. Aangezien ons hotel nog niet open is gaan we koffie drinken bij een Mc Café die nog open is. Overigens de eerste Mc die we zien in Vietnam. Iets later is het hostel open en kunnen we inchecken.
Na een paar uurtjes slaap gaan we naar het oorlogsmuseum. In dit museum wordt het verhaal van de Vietnamezen verteld over de Vietnam war tegen de Amerikanen. Er zijn vooral veel foto's van de slachtoffers (al dood of het moment voor de dood) en die zijn echt verschrikkelijk. De Amerikanen hebben op een gegeven moment 'agent orange' ingezet. Dit zijn bommen met carcinogene stoffen. De gevolgen zijn nog steeds te zien in sommige levende generaties. Daarnaast zijn er ook veel andere wapens te zien die door de Amerikanen zijn gebruikt. Echt gruwelijk.
Na het museum zijn we allebei stil en in combinatie met de hitte vrij energieloos. We gaan daarom even naar een parkje, maar dat is echt niet uit te houden. Om ons heen staan hoge gebouwen en daardoor komen we op het idee om ergens naar boven te gaan voor een uitzicht over de stad. Na een wandeling komen we bij een gebouw met 25 verdiepingen en bovenop zit een lounge bar met een verpletterend uitzicht over de stad. Aangezien het happy hour is kunnen we het ons veroorloven om een cocktail te drinken en wanen we ons een beetje in het luxe Vietnam. Op een gegeven moment ziet de lucht er wel heel erg dreigend uit en besluiten we dat het beter is dat we gaan. We hebben afgesproken met Tjerk en Renee om iets te gaan eten. Als we bij het restaurant aankomen barst de regen los. Precies op tijd dus. Met z'n vieren hebben we een bbq midden op de tafel. Het is weer een erg gezellige avond en besluiten de volgende dag met z'n vieren naar de Mekong Delta te gaan.

Helaas is ons tripje naar de Mekong Delta een beetje tegengevallen. Het was vooral shopping hier en shopping daar. Inmiddels doen we ook niet meer aan "kijken, kijken, niet kopen", maar kijken we überhaupt ook al niet meer. Alle verkopers zijn namelijk erg opdringerig en daar wil je gewoon niets van kopen. Gelukkig compenseren de Vietnamezen ons en kopen zij bij iedere stop wel wat. Tijdens de tour zien we hoe er van kokosnoten snoepjes worden gemaakt, rijden we op een wagen achter een zielig paard en varen we een stukje over de Mekong rivier. Na de trip gaan we nog met z'n allen wat eten om de dag toch leuk te laten eindigen. Helaas worden we wel weer lastig gevallen door straatverkopers en mensen die hun massage promoten ("Do you want massaa?"). Alleen doen ze dit niet altijd verbaal, maar ook fysiek! Zo komt er een man achter Tiemen staan die hem opeens begint te masseren waardoor Tiemen zich natuurlijk een ongeluk schrikt en boos wordt. Dat vindt de man van de massage dan weer heel raar. Later gebeurt het nog een keer... Omgekeerde wereld dit! Het contact man-man is hier sowieso heel close. In de bus zie je mannen elkaar soms kriebelen bijvoorbeeld. Niet dat wij dat erg vinden, maar dat doen ze dus ook gewoon wel eens bij Tiemen.
In de stad is het heel erg warm en druk met verkeer en dus besluiten we op de laatste vakantiedag van Tjerk en Renee naar het zwembad te gaan. We zoeken een hotel met zwembad op waar je tegen betaling als niet-gast kunt zwemmen. Het zwembad ligt op de 25e etage en heeft een mooi uitzicht over de stad. Heerlijk relaxen zo'n dag in en aan het zwembad. 's Avonds spreken we af met Anniek en Jeroen om samen te eten. We zijn echt gek op de verse en gefrituurde spring rolls, dus die bestellen we, aangezien het nu nog kan.

Op zaterdagochtend vliegen we van Ho Chi Minh City naar Hanoi voor onze laatste twee dagen. Aangezien Tiemen dinsdag weer moet werken hebben we een nachtje in een luxe hotel in Hanoi geboekt, zodat we helemaal uitgerust terug kunnen komen naar Nederland en nog even na kunnen genieten van deze mooie reis. We hebben echt een gigantisch bed waar je zo met z'n vieren in kunt slapen. Op de 11e etage is een zwembad waar we de rest van de middag luieren. Het is een stuk minder hoog dan in Ho Chi Minh City, maar in het oude kwartier (wijk in Hanoi) is er alleen maar laagbouw waardoor we heel ver kunnen kijken. Prima vertoeven zo.

Morgen zullen we met een tussenlanding op Bangkok en een tussenstop op Qatar terug vliegen naar huis. Daar zullen we maandagmiddag aankomen.

Tạm biệt!

Liefs,

Melde & Tiemen