Off-road

Hoi allemaal,

Weer een week voorbij, dus hierbij ook weer een nieuwe blog.

Op zondagmorgen starten we de dag met een uitgebreid ontbijt met onder andere skyr (ijslandse yoghurt), ingemaakte haring en een zelfgemaakte wafel. Met onze buiken nog vol gaan we vandaag weer zeehonden proberen te spotten! Eerst bezoeken we het zeehonden centrum waar een kleine educatieve tentoonstelling is met een documentaire over zeehonden. Een medewerker vertelt ons dat we zo vroeg op de dag weinig kans hebben om zeehonden te zien, omdat het vloed is. Toch houden we moet en rijden de peninsula af en stoppen op meerdere plekken om de zee en de rotsen af te speuren. Op drie plekken hebben we raak! Bij Hvitserkur is een enorme rots in het water te zien die de vorm heeft van een drinkende draak. Het zand van het strand is hier pikzwart en dus besluiten we iets verder te wandelen om een mooie foto te kunnen maken van het strand. Een goede zet, want als we door een bocht zijn zien we in de verte enorm veel zeehonden liggen (volgens Tiemen wel stapels). Het leuke is dat de zeehonden hier super actief zijn, vergeleken met onze vorige 'spot' plekken. Soms zien we zelfs op maar vijf meter afstand van ons een kopje boven water komen. Zoals we net ook in de documentaire hebben gehoord, komen we er nu zelf ook achter dat zeehonden erg nieuwsgierig zijn. Na dit mooie avontuur komen we op de weg naar onze volgende stop weer nieuwsgierige dieren tegen. Er staan vijf paarden midden op de weg! Dus stoppen we en wachten we tot de paarden weer verder wandelen. Onze ramen zijn inmiddels weer iets schoner, aangezien één paard het lekker vind om deze even af te likken. Misschien vond hij het hapje achter het raam (Tiemen) eigenlijk wel interessanter... We vervolgen onze weg naar de Kotágil kloof. Bij aankomst blijkt dit niet echt meer iets te zijn. De weg er naar toe, de navigatie volgend, is ook een beetje raar, want om de zoveel meter staat er een hek op de weg, wat je gelukkig wel zelf kunt open doen. We besluiten over het prikkeldraad heen te stappen en toch maar een kijkje te nemen in de kloof. Langs een rivier klauteren we de kloof door; een prachtige route. Op het einde worden we getrakteerd met een mooie hoge waterval. Deze 'geheime' plek voelt echt als een geluksmoment zo met z'n tweeën. We klauteren weer terug richting de auto en rijden dan nog een heel stuk naar onze eindbestemming voor vandaag, een schattig houten huisje tussen de dorpjes Dalvik en Akureyri in. Op de veranda staat een jacuzzi en we hebben uitzicht op bergen met sneeuw...wat een zwaar leven! Na het eten duiken we samen in het warme water en kunnen daarna heerlijk dromen.

Op maandagochtend ben ik erg moe (toch misschien wat veel activiteiten gedaan vorige week?) en we besluiten rustig op te starten. In Akureyri, de tweede grootste stad van IJsland met 18.000 mensen ongeveer, doen we boodschappen voor een paar dagen. Veel producten die je hier kunt kopen komen overigens uit Nederland en België. Alleen zijn ze hier enorm duur. Dus we doen steeds zeer creatief boodschappen en eten soms bijzondere maaltijden. Nadat we eten hebben ingeslagen bezoeken we een botanische tuin in het stadje. Niets vergeleken met die in Nederland, maar er is een leuk café waar we lekkere cappuccino kunnen drinken. Na deze cafeïne boost vervolgen we onze weg naar een spectaculaire waterval van 30 meter breed, genaamd Godafoss. Daarna rijden we naar Mývatn,  ook wel het muggenmeer genoemd. Waar deze naam vandaan komt is wel duidelijk bij onze eerste stop. Bij Skutustadir lopen we een wandeling langs pseudokraters, maar dit moeten we echt met een hand voor onze mond, neus en ogen doen, want er zwermen enorm veel muggen. Het enige geluk hierbij is dat ze niet steken en het uitzicht heel mooi is. Langs het Mývatn meer zijn heel veel plekken waar je kunt stoppen om te wandelen en mooie natuurwonderen kunt bezichtigen. Bij Dimmuborgir stoppen we ook weer voor een wandeling. Hierbij loop je tussen enorme zwarte lava stenen in. Je voelt je daardoor heel klein. Na deze wandeling is het al laat, maar we besluiten toch nog even naar Namaskard te rijden. Dit is één van de geothermisch gebieden van IJsland. Vanuit de verte zien we al veel stoom en ondertussen komt er ook een rotte eieren lucht de auto in. Op een vlakte kun je langs de verschillende borrelende plekken lopen waar veel stoom uit komt en waar mooie kleuren zich in de grond hebben gevormd. Na een indrukwekkende dag stappen we in de auto, aangezien we nog het hele eind terug moeten rijden naar ons houten huisje vlakbij Dalvik.

Op dinsdag willen we het rondje rondom het Mývatn meer afmaken. We rijden naar Krafla. Hier kun je een krater genaamd Viti (vertaald: de hel) bewonderen. Voor de hel een hele mooie plek moet ik zeggen, met heel helder blauw water in de krater. In het landschap zie je soms gewoon hoe de lava hier dertig jaar geleden nog gestroomd heeft. Een rivier aan grote zwarte stenen die de berg als het ware afstroomt. Erg indrukwekkend en ruig landschap. We hebben het idee dat dit pas echt puur natuur is. Het enige wat er aan het landschap veranderd is, zijn de paaltjes en het pad. Geweldige ervaring. Nadat we het gebied rondom Krafla hebben verkend willen we nog de Dettifoss waterval gaan bekijken. Bij aankomst is het alleen erg slecht weer, regen en mist belemmeren het mooie uitzicht rondom de waterval. De waterval zelf is alsnog bijzonder. Met een enorme kracht stort het water hier ook weer naar beneden. Op zonnige dagen schijn je hier vaak ook dubbele regenbogen te kunnen zien, maar helaas is de zon erg ver weg op dit moment. We besluiten dat het genoeg voor vandaag is en rijden weer terug.

Op woensdag gaan we naar onze volgende bestemming: Husavik, de plaats om walvissen te spotten. Op donderdag gaan we in de ochtend mee met een boot om walvissen te spotten. Vandaar dat we vandaag eerst een bezoek brengen aan het walvis museum, zodat we weten welke walvissen we misschien tegen zullen komen. Na een warme kop koffie, het is echt herfst weer, gaan we richting het huisje voor een luiermiddag. We boffen, want we hebben weer een cosy huisje aan een meer waar je kunt wandelen met op sommige plekken jacuzzi's met geothermisch warm water. Na een paar uur lezen wil ik toch wat actiefs doen en besluit ik om een rondje te gaan hardlopen. Ik kom direct bij een bordje "Take a walk on the wild side 4x4 off road". Ik besluit dit avontuur maar te proberen en spring door de struikjes om het 'pad', aangegeven met gele paaltjes, enigzins te volgen. Na tien meter zijn mijn sokken doorweekt en ben ik al meerdere malen aangevallen door een Noordse stern. Doodeng dit! Ik besluit toch maar een andere route te nemen. Het wordt een gravelweg langs de oceaan, ook niet verkeerd. Na het eten wandel ik nog met Tiemen, met de capuchon van onze regenjas op, langs het meer waar ik oorspronkelijk langs wilde hardlopen. Daarnaast nemen we ook een enorme schoenlepel mee, die we vinden in het huisje, zodat we ons kunnen verdedigen tegen de vogels en dat is nodig ook. Het is een mooie wandeling met enorm veel verschillende vogels. We lopen ook langs een warm meertje, de stoom komt er van af. Een bijzonder tafereel blijft dit.

Op donderdag gaan we op walvisjacht (om ze te zien natuurlijk). Om 11 uur moeten we ons verzamelen in de haven van Husavik. Op de boot krijgen we over ons eigen regenpak nog een extra dik pak aan om ons te beschermen tegen de kou en de regen. Het is vandaag gelukkig droog, maar nog steeds grauw en op het water waait het behoorlijk hard. De gids legt ons uit hoe we met z'n alle moeten samenwerken om zoveel mogelijk walvissen te zien. Als je een walvis ziet moet je de richting op wijzen waar hij zich bevindt en vervolgens roept de gids op welk uur dit is. Al gauw roept de gids dat er een walvis, een bultrug, is op 12 uur, vlak bij de plek waar wij staan. We zien een deel van de rug van de walvis en voordat we het door hebben duikt hij alweer onder en zie je snel nog een deel van zijn staart totdat hij helemaal verdwenen is onder het water. Even later zien we weer een bultrug, dit keer doordat hij veel water uitblaast omhoog. Het water is heel helder waardoor je de witkleurige onderkant ook goed kunt zien. Wat een grote beesten, wel zo'n 14 meter lang! Terwijl ik me volledig op de walvissen richt, voelt Tiemen zich niet bepaald oké en met hem nog een aantal anderen. De boot wiebelt dan ook behoorlijk. Onderweg zien we nog een aantal keer de bultruggen omhoog komen en vervolgens weer duiken. Ook zien we puffins langs vliegen. Op de weg terug naar het vasteland krijgen we nog warme chocolademelk en een kaneelbroodje. Desondanks zijn we nog niet helemaal opgewarmd en rijden we eerst even naar ons huisje om daar nog wat te luieren en na te genieten van de tocht. In de namiddag besluiten we een wandeltocht te lopen in Ásbyrgi, een 4 km lange V-vormige kloof met steile rotswanden van 60 meter hoogte. We lopen een mooie rondtocht die eerst door een begroeid gebied loopt (het pad is soms nog lastig te zien) en vervolgens hebben we een indrukwekkend uitzicht over de kloof en de gletsjerrivier Jökulsá á Fjöllum. De kloof dalen we aan het einde van de tocht ook af met behulp van een ijzeren trap en iets verderop met een touw langs een rotswand. Het is al laat, maar we willen graag nog even Hljódaklettar bezoeken. Dit punt is bekend vanwege de echo effecten in de mooie rotsformaties. De weg er heen is echt een gatenkaas en we stuiteren op onze stoelen. Na een 10 km lang durende weg komen we aan en ondertussen is het gaan regenen. De rotsformaties zijn inderdaad erg bijzonder, het lijkt soms wel alsof ze door mensen zijn gemaakt. Het echo effect hebben we niet echt meer bestudeerd bedenk ik me nu. We willen ook snel weer terug naar ons hutje. Het record 'laat avondeten' hebben we weer verbroken, want het is inmiddels kwart voor 11!

Op vrijdag gaan we door naar onze volgende bestemming, Eskifjördur, in het oosten van IJsland. We rijden weer via een omweg, omdat we nog een keer bij de Dettifoss waterval willen kijken. De vorige keer dat we hier waren, was het behoorlijk slecht weer namelijk. In de auto doe ik een schietgebedje voor zon, zodat we een mooie regenboog kunnen spotten. Helaas, bij aankomst nog steeds grauw maar wel droog. Dichter bij de waterval toch behoorlijk nat. Niet zo gek ook, want dit is de krachtigste waterval van Europa. Als we het pad terug omhoog lopen draaien we ons om en zien een prachtige regenboog! De zonnegod heeft me dus toch gehoord. Natuurlijk wat foto's gemaakt en vervolgens naar de naastgelegen waterval gelopen, Selfoss. Dit zijn eigenlijk meerdere kleine watervallen naast elkaar, maar ook zeer indrukwekkend. Hierna stappen we in de auto en rijden naar Borgarfjördur Eystri. Een gezellig uitziend vissers dorpje waar we weer van dichtbij puffins kunnen zien. Op de weg naar onze bestemming, Eskifjördur, wil ik een foto op mijn camera wissen, maar er gaat iets niet goed en de foto's van de hele dag worden gewist! Enorm balen.... Daar gaan de foto's van de regenboog bij de waterval en ingezoomde puffins... Gelukkig genoeg mental pictures gemaakt en Tiemen heeft ook nog wat foto's op zijn camera gemaakt. Maar dan gebeurt het waar we al een tijd voor vrezen met al die gravelwegen: een lekke band! Tiemen verwisselt vakkundig de band om voor een tijdelijke band, maar daar is het probleem niet mee opgelost. We bellen met het verhuur bedrijf maar die geven aan dat het een groot feest weekend is in IJsland en er dus vrij weinig open is en dus ook geen garages. We rijden op een slakkengang verder, wat een pech! Via een prachtige weg door de bergen komen we in de baai aan van onze bestemming. Toch niet zo verkeerd om maximaal 80 km/h te rijden. We genieten van het uitzicht en zien helemaal aan het einde van de baai bij een soort uitstulping de accommodatie voor vanavond liggen. Het rode huisje waar we in slapen is heel goed verzorgd en erg gezellig.

Op zaterdag slapen we eerst lekker uit en besluiten we de auto even stil te laten staan vandaag. Het is, net als gisteravond, erg winderig maar ook eindelijk weer zon en blauwe lucht. Tiemen had ergens gelezen dat je via een pad langs een waterval omhoog kan lopen, dus dat is het plan voor vandaag. Om bij de waterval te komen moeten we eerst door het stadje heen. Sommige voortuinen zijn bezaaid met tuinkabouters of andere rare frutsels. De meeste huizen zijn al behoorlijk oud (rond 1900) en zijn gemaakt van golfplaten en vervolgens beschilderd in felle kleuren. Onder aan de waterval gekomen blijkt er toch niet echt een pad te zijn. We besluiten maar off-road naar boven te gaan. Een pittige klim waardoor we het behoorlijk warm krijgen. Het uitzicht bij één van de 'trapjes' van de waterval is prachtig en we besluiten bovenop de rotsen, tussen de geurige heide in, te lunchen. We hebben uitzicht over de bergen, de baai en het stadje. Na onze pitstop klimmen we nog verder omhoog en proberen we de rivier/waterval ergens over te steken, maar het water stroomt erg snel en we vinden het te riskant. Dan toch maar weer via ons eigen gekozen off-road pad, als berg schaapjes, naar beneden klimmen. Een erg mooi avontuur voor vandaag wat we afsluiten met een lekker ijsje. Terug bij het huisje duiken we nog even in de hottub. Dit keer in de vorm van een boot. Overigens loopt er een jonge, speelse poolvos over het terrein. Waarschijnlijk voedt de eigenaar het beestje op, want de hond des huizes speelt ook met het vosje. Ik heb het beestje even geaaid, een beetje wollig en stug voelt het aan. We gaan op tijd ons bed in, want morgen moeten we een enorme afstand afleggen met onze reserve band.

Op naar de laatste week in dit mooie land!

Groetjes,

Melde & Tiemen