Living like you mean it!

Na een jungle trekking, heleboel feesten, lekkere kookles en mooie tempels, verlaten we Chiang Mai. De bus waar we mee reizen is echt één en al kitsch: schreeuwerige kleuren, gordijntjes met kanten randjes en een persoonlijk dekentje. Prima om een nachtje in te vertoeven. 's Ochtends vroeg komen we aan bij Kho San Road (Bangkok). Hier komen we er al vrij snel achter dat onze bagage is doorzocht. Al onze waardevolle spullen hebben we steeds op schoot, maar toch geen fijn idee dat iemand in je backpack heeft lopen graaien*.

Na een ontbijtje in het warme Bangkok zijn we in de volgende bus gestapt die ons naar de ferry brengt. En dan zijn we, na bijna 24 uur, eindelijk op het één na grootste chille eiland van Thailand: Koh Chang!** Hier zitten we in een soort resort: palmbomen, zwembad, uitzicht op zee, heerlijke cocktails en hangmatten om in te liggen. We besluiten om hier een paar dagen lekker helemaal niks te doen behalve zwemmen, zonnen, boeken lezen en drankjes doen...paradijs!

Op zondag hebben we weer een mijlpaal bereikt: we zijn alweer 100 dagen op reis! Volgens de barman moeten we dat goed vieren en dus spelen we een drinkspelletje. Dit resulteert in met stift onder gekliederde personen, inclusief wij zelf, en een nachtelijke verkoelende duik in het zwembad.

Aan het stenenstrand van Gu Bay liggen overal hele mooie structuren koraal. Heel gek om hier trouwens een duik in de zee te nemen, want die kun je niet echt verfrissend noemen maar vooral warm! Iedere avond hebben we hier een prachtige zonsondergang. Als een film kun je daar iedere keer weer van genieten vanuit een hangmat.

Op de dag dat we naar een ander gedeelte van het eiland gaan verhuizen vraagt de manager van het hostel of we een persoonlijke tour over het eiland willen. Even later zitten we met de Thaise eigenaar en manager van het hostel in een dikke bak mét airconditioning. De eigenaar moet namelijk wat zaken regelen op het eiland en de andere Thai laat ons ondertussen voortdurend van alles zien. We stoppen bij mooie stranden, pieren, haventjes en maken een wandeling door de mangrove. Tussen de middag lunchen we bij een locaal Thais restaurantje, wow wat is dat lekker! Ze laten ons echt van alles proeven, maar favoriet is de groene papaya salade en fresh spring rolls. Zeer pittig, maar erg lekker! Echt leuk om een tour te krijgen van locals, al vinden ze het zelf ook erg leuk om toeristje te spelen. We stoppen bij verschillende fruitbomen en zien waar en hoe cashewnoten groeien. We eten ook heerlijk fruit wat we nog nooit gezien hebben. Het lijkt allemaal een beetje op lychees maar hebben dan allemaal een andere heerlijke en verrassende smaak.

Na een lange dag rond crossen over het eiland worden we bij ons nieuwe hostel afgezet. Dit ligt direct aan het strand. Onder het genot van een Chang en de zonsondergang sluiten we hier de dag af met twee andere Nederlandse meisjes die we eerder hebben ontmoet. Op het strand geeft een man ook nog een vuurshow. Iedere dag blijkt nog steeds een oneindig cadeautje te zijn. Met de spanning en nieuwsgierigheid van een klein kind ben ik benieuwd wat de dag weer zal gaan brengen!

Na een dagje strand en een heerlijke massage gaan we op snorkelavontuur. Tussen een heleboel Aziaten zitten we op een bootje en stoppen we bij verschillende eilandjes waar we kunnen snorkelen. Als we bij de eerste stop komen regent, dondert en bliksemt het. Niet bepaald ideale omstandigheden om het water in te gaan, maar toch gebeurt het. Samen met een Thai snorkelen we rond het eilandje en laat hij ons hele mooie gekleurde anemonen, zee-egels, visjes, koraal en waterplanten (onder andere een zee komkommer) zien. Ook kan hij een heel leuk trucje! Hij kan onder water ringen blazen, zoals sommige mensen dat met rook kunnen. Tijdens het snorkelen heb ik het idee dat ik een soort ontdekkingsreiziger ben in de onderwaterwereld. Steeds weer kom je aparte en mooie planten tegen of zwem je tussen een hele school mooi gekleurde visjes.

Na een laatste nachtje in ons bungalowtje in Koh Chang gaan we met de ferry en bus terug naar Bangkok. De bus lijkt wel in elkaar geplakt met plakband en we hebben pech want uit de luchttoevoer boven ons hoofd komen waterdruppels vallen. Er is geen plek verder in de bus dus mag ik in het hok*** van de buschauffeur.

In Bangkok aangekomen krijgt Heleen te horen dat ze de volgende dag al naar huis kan vliegen, ofwel haar laatste dag in Thailand breekt aan! Dus gaan we op pad op de gezellige Kho San Road, op zoek naar souveniers en streetfood en daarna een heerlijk laatste gekke avond stappen. We hebben samen echt een geweldige, avontuurlijke, gezellige en onvergetelijke (#YOLO) reis gehad. Maar vandaag is het zo ver en zal ik Heleen moeten uitzwaaien op het vliegveld.... zodat ze in Nederland weer een lekkere bruine boterham met kaas kan eten, of misschien wel een broodje kroket? Wordt sowieso heel erg wennen om opeens zonder Heleen rond te gaan reizen, na zo'n lange periode.

Nog een maand en dan kom ik ook naar Nederland, maar nu eerst Tiemen ophalen van het vliegveld, want die komt vandaag ein-de-lijk aan!!!

Heel veel liefs, zonnestraaltjes en warmte (zweet hier écht teveel) voor jullie!

Melde


* De bagage doorzoeker: een Thais mannetje verstopt zich in het bagageruim en zoekt gedurende de lange busreis in alle bagage naar waardevolle spullen. Een heel vervelend 'fenomeen', waar je helaas niet zoveel aan kunt doen.

**De vertaling voor Koh Chang is olifanteneiland. Chang is ook de naam voor een Thais biermerk, heel lekker en het bevat veel alcohol, zo'n 6,4%. Het motto van hen is: living like you mean it.

***Rondom de buschauffeur is ongeveer twee vierkante meter aan ruimte. Deze werd ingenomen door zijn kinderen, een Canadees en door mij. Heel lekker knus dus, maar wel leuk om tussen de Thais te zitten en naar hun, voor mij onverstaanbare taal, te luisteren en te bedenken waar ze het over zullen hebben.